Fort Stanwix National Monument

Het Fort Stanwix was een koloniaal fort waarvan de bouw op 26 augustus 1758 aangevat werd op bevel van generaal John Stanwix op een plaats die thans Rome, in de staat New York in de Verenigde Staten genoemd wordt.Het fort verdedigde een vroegere oversteekplaats die gebruikt werd tijdens de Zevenjarige Oorlog. Het fort raakte pas klaar in 1762 en werd in 1768 alweer verlaten, kort nadat er een verdrag getekend was tussen de Britten en de Irokezen (Vrede van Fort Stanwix). In dit verdrag werd met de indianen afgesproken tot hoever de Europese kolonisten konden komen. De indianen gaven Kentucky aan de blanken, hoewel de stammen die daar woonden (Shawnees, Delawares en Cherokees) niet vertegenwoordigd waren. Het verdrag leidde niet tot een definitieve vrede, maar was slechts een pauze met het oog op verdere vijandelijkheden.Het fort werd in 1776 opnieuw bezet door kolonel Elias Dayton. Het werd heropgebouwd en "Fort Schulyer" genoemd. In augustus 1777 werd het fort door de Britse troepen belegerd. De bevelhebber van het fort, Peter Gansevoort, weigerde zich over te geven en de slag begon. Ondertussen vond ook de slag bij Oriskany plaats, waarbij het Amerikaanse leger onder leiding van generaal Nicholas Herkimer in de buurt strijd leverde tegen de Britten, geholpen door de indianen. Terwijl de Engelse belegeraars deelnamen aan de gevechten bij Oriskany om hun collega's te helpen, deed het Amerikaanse leger een uitval uit het fort om het Engelse kamp aan te vallen. Het kamp en het aanwezige materiaal werden vernietigd. De Engelsen raakten ontmoedigd en verzwakt. Zij vluchtten naar Canada na de dreigende komst van een nieuwe Amerikaanse colonne onder leiding van generaal Benedict Arnold. De overwinning droeg later bij tot de Britse nederlaag in de slag bij Saratoga.