Kanał Erie

Kanał Erie – otwarty w 1825 historyczny szlak wodny o długości 584 km, część śródlądowego szlaku wodnego między Wielkimi Jeziorami i Atlantykiem. Dawny system połączeń wodnych zaczyna się w Buffalo nad rzeką Niagara, a kończy w Albany nad rzeką Hudson.Kanał funkcjonował do 1918, kiedy oficjalnie zastąpił go nowocześniejszy, równolegle biegnący New York State Barge Canal, dziś największy element systemu kanałów żeglugowych w USA. Nowszy kanał z kolei utracił znaczenie gospodarcze w drugiej połowie XX wieku i w latach 90. został oficjalnie zamknięty dla przewozu ładunków. W ostatnich latach jest stopniowo przystosowywany do żeglugi rekreacyjnej, a wiele jego odcinków zostało ponownie przemianowane na Erie Canal. Większe miasta leżące na trasie kanału to Syracuse, Rochester i Buffalo.Zaproponowany po raz pierwszy w 1724 przez Cadwalladera Coldena. Kanał wybudowano jako strategiczną budowę rozwoju Stanów Zjednoczonych w kierunku zachodnim w dobie rewolucji przemysłowej dzięki pomocy finansów publicznych.Po otwarciu w 1825 r. kanał przyczynił się do rozwoju gospodarczego prywatnych przedsiębiorstw na sąsiednich obszarach. Co więcej, tworząc łatwe połączenie między Wielkimi Jeziorami i Atlantykiem, otworzył wnętrze Ameryki i walnie przyczynił się do rozwoju miast takich jak Cleveland, Detroit i Chicago.