Park Narodowy Kings Canyon

Park Narodowy Kings Canyon – park narodowy położony w wschodniej części stanu Kalifornia w Stanach Zjednoczonych. Park został utworzony w 1940, na powierzchni 1869 km². Park Narodowy Kings Canyon przylega do Parku Narodowego Sekwoi. Oba parki są zarządzane przez National Park Service jako jedna jednostka. Wchodzą także w skład rezerwatu biosfery.HistoriaDawniej obszar dzisiejszego parku narodowego zamieszkiwali Indianie z plemienia West Mono . Ludność pojawiła się na tym terenie już ok. 6-7 tys. lat temu. Zimą przebywali oni na terenach nizinnych i w dolinach, zimą wędrowali oni w wyższe partie gór w celu polowania i handlu z Pajutami. Sytuacja rdzennej ludności pogorszyła się wraz z początkiem gorączki złota w połowie XIX w. Przybyli wtedy w to miejsce licznie kolonizatorzy, a także prywatni przedsiębiorcy. Rozpoczęli oni masową eksterminację miejscowych. Zagrożone było również środowisko naturalne, którego sytuację pogarszały wycinki drzew i powszechność polowań.W latach 70. XIX w. pojawiły się pierwsze głosy nawołujące do zaprzestania wywierania presji na środowisko. Czołowymi działaczami w tej sprawie byli John Muir oraz George Stewart. W rezultacie w 1890 r. podjęto decyzję o ustanowieniu dwóch parków narodowych na tym obszarze - Sequoia oraz Generała Granta. W 1940 r. drugi z nich został rozszerzony o kolejne obszary i przemianowany na Park Narodowy Kings Canyon.GeologiaPark Narodowy Kings Canyon zajmuje obszar, będący fragmentem łańcucha górskiego Sierra Nevada. W pobliżu znajduje się najwyższy szczyt kontynentalnej części Stanów Zjednoczonych - Mount Whitney o wysokości 4 421 m n.p.m., w związku z czym wiele szczytów, znajdujących się w obrębie parku osiąga powyżej 3 500 m n.p.m. Szczyty te urozmaicają głębokie doliny, najczęściej pochodzenia lodowcowego, z których najbardziej znaną jest Kings Canyon. Na terenie parku występują głównie skały magmowe jawnokrystaliczne, a wśród nich: granit, dioryt, czy monzonit. Część jest natomiast metamorficzna.